Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Όνειρο ανοιξιάτικου απομεσήμερου

Το μαγιάτικο απομεσήμερο είναι ζεστό και ευχάριστο. Από το ανοιχτό παράθυρο εισβάλλουν στο σπίτι τα αρώματα του κήπου, το κελάηδημα ενός αηδονιού, το απαλό αεράκι. Η τηλεόραση ανοιχτή στον κρατικό σταθμό μεταδίδει τα τεκταινόμενα στο Προεδρικό Μέγαρο κι ένα χαμόγελο αγαλλίασης διαγράφεται στο πρόσωπό μου. Επιτέλους, τα κατάφεραν, σκέφτομαι. Σχημάτισαν κυβέρνηση εθνικής ενότητας διαψεύδοντας τις Κασσάνδρες, βάζοντας πάνω απ’ όλα και όλους το εθνικό συμφέρον, παραβλέποντας τις διαφορές και εστιάζοντας σε αυτό που όλοι διατείνονται ότι τους ενδιαφέρει: το καλό της χώρας και των πολιτών της. Εξηγούν ότι θα επιλέξουν τα πιο άξια στελέχη τους και το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό της ελληνικής κοινωνίας να στελεχώσουν την κυβέρνηση, που θα κληθεί να παλέψει τα προβλήματα, όπως το όρισαν, άλλωστε, ψηφίζοντας, λίγες μόλις μέρες νωρίτερα, οι Έλληνες πολίτες. Τώρα πια η ελπίδα ανθίζει, τώρα όλα θα πάνε καλά… Θόρυβος βομβαρδίζει τ’ αυτιά μου. Οι λέξεις χάνονται, σβήνουν… Ίσως είναι κάποιες καρακάξες που καυγαδίζουν στην αυλή, καλύπτοντας με το ενοχλητικό τους κράξιμο τις σημαντικές εξαγγελίες. Ένας αγέρας που ξαφνικά δυναμώνει ξεσπάει τις ριπές του, τις στέλνει στο δωμάτιο και το ελαφρώς ιδρωμένο κορμί μου αναρριγά. Ανοίγω τα μάτια συνειδητοποιώντας ότι όλα ήταν ένα όνειρο. Στην ανοιχτή τηλεόραση ο καυγάς των καλεσμένων, που με έχει ξυπνήσει, έχει ανάψει. Μιλούν όπως συνήθως ο ένας πάνω στον άλλο, αδιάφοροι αν καταλαβαίνουμε όσα λένε, χειρονομώντας με πάθος. Αντιλαμβάνομαι από τους τίτλους που περνούν στο κάτω μέρος ότι όλα έχουν τελειώσει και πάμε πια σε νέες εκλογές, ότι για άλλη μια φορά τα περίφημα μηνύματά μας, τα οποία όλοι διατείνονταν ότι έλαβαν αλλά εν τέλει κανείς δεν είχε λάβει, δεν έφτασαν στα ανύπαρκτα αυτιά τους κι ότι όλοι εμείς και τα προβλήματά μας εξακολουθούμε να είμαστε «μια καυτή πατάτα» ή ένας «μουντζούρης» που κανένας δε θέλει να αναλάβει. (Ας διαλέξουμε ανάμεσα στα δύο). Ένα όνειρο ήταν, λοιπόν, η εθνική ομοψυχία. Ένα όνειρο ανοιξιάτικου απομεσήμερου… Η αμείλικτη πραγματικότητα πάλι μπροστά μας, η απελπισία, η ανασφάλεια, η ακυβερνησία, δαμόκλειος σπάθη πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Σε δεύτερο χρόνο: φίλοι εφοδιάζουν τα ντουλάπια τους με τρόφιμα, φοβούμενοι την πείνα που προοιωνίζονται οι φήμες, ενώ άλλοι καταχωνιάζουν τα λιγοστά ευρώ τους ή στέλνουν τα περισσότερα σε ασφαλείς τοποθετήσεις στο εξωτερικό. Κανείς δεν είναι αισιόδοξος, όλοι φοβούνται για τα χειρότερα. Φοβούνται μήπως σε λίγο διάστημα ξαναζήσουμε το ίδιο έργο και τότε οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες. Γι’ αυτό, λοιπόν, προτείνω με το ψηφοδέλτιο να μας δίνουν και ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ να ρίξουμε μαζί, μήπως και έτσι τους υποχρεώσουμε να αντιληφθούν, επιτέλους, τι ακριβώς επιθυμούμε και για ποιο λόγο ψηφίζουμε: για να έχουμε κυβέρνηση. Ο καθ’ όλα αξιοπρεπής κύριος Πικραμένος θα είναι μέχρι τότε ο πρωθυπουργός μας. Ένα είναι σίγουρο: πως το όνομά του μας ταιριάζει… Καλό επόμενο βόλι.

10 σχόλια:

  1. Πολλά κοκόρια στο ίδιο κοτέτσι...Τι αποτέλεσμα να έχουμε;;;
    Τόσο μέλι έχει πια αυτή η πολυθρόνα, τόσο πολύ έχουν "μεθύσει" από το νέκταρ του γόητρου και της υπεροψίας οι πολιτικοί μας που δεν καταλαβαίνουν τι πραγματικά θέλει ο κόσμος και κοιτάζουν μόνο τον εαυτό τους;;; Έχουν παραδοθεί ολοκληρωτικά στην οίηση και στην αλαζονεία και δεν νιώθουν ΤΙΠΟΤΑ για τον κόσμο που υποφέρει από την ανεργία και την ανέχεια!!!
    Άρχισε ήδη νέος γύρος καυγάδων και κατηγοριών!!! Να δούμε που θα μας οδηγήσουν...
    Δυστυχώς είμαι μόνο ένας απλός θεατής των πολιτικών εξελίξεων!!!!Και φοβάμαι ΠΟΛΥ για όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο δίκιο έχεις, Μαρίνα μου! Εσύ τα παρακολουθείς, βέβαια, από το εξωτερικό, υποθέτω, όμως, πως έχεις την ίδια αγωνία μ' εμάς, ίσως και περισσότερη. Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ πάντως μόνο μια απορία έχω,τα δύο μεγάλα (καλά εντάξει,πρώην μεγάλα) κόμματα,
    μαζί με τον εκλεκτό (κάποιας) κ.Κουβέλη,θα
    είχαν μια πλειοψηφία 168 βουλευτών.Ο κ.Κου-
    βέλης όμως,δυστυχώς για μας,δεν πάει πουθενά,δεν κάνει απολύτως τίποτα,χωρίς τον
    .......κηδεμόνα του.Κι έτσι αναγκαζόμασται να συρθούμε εκ νέου σε νέα εκλογική αναμέτρη
    ση.Ας ελπίσουμε πως την ύστατη τούτη ώρα θα πρυτανεύσει η λογική κι όχι η εμπάθεια.Για το καλό της Ελλάδας .... " ρε γαμώτο "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεια σου, Άρι! Καλωσήρθες στο blog! Συμφωνώ μαζί σου... Πρέπει να πρυτανεύσει η λογική τούτη τη φορά από όλους, όχι μονάχα από τον αγαπητό κύριο Κουβέλη, για τον οποίο η γνώμη μου είναι ότι κάθε άλλο παρά εμπαθής αποδείχθηκε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου κ.Θεοδωρίδου η αναφορά
      στον όρο εμπάθεια φυσικά και δεν
      αφορούσε τον κ.Κουβέλη,για τον οποίο αν χρησιμοποιούσα χαρακτηρι-
      σμό θάταν άλλος αλλά για τους αγα
      νακτησμένους-και με το δίκιο τους-
      ψηφοφόρους.΄Ηθελα δηλαδή να τονίσω
      πως ή διάθεση για ψήφο τιμωρίας πρέπει,για το καλό της πατρίδας,να
      εξαντλήθηκε στις 6/5
      Ευχαριστώ πολύ για την καλοσύνη σας να μου απαντήσετε και σας εύχομαι νάχετε μια πανέμορφη κυριακή.Κι ελπίζω οι όποιες τυχόν
      μελλοντικές μας ανταλλαγές απόψεων
      ν αφορούν αποκλειστικά και μόνο τη
      κοινή μας αγάπη,την λογοτεχνία.

      Διαγραφή
  5. Σ’ ευχαριστώ για τη διευκρίνιση, Άρι! Εύχομαι κι εγώ, όποια κι αν είναι η απόφαση του λαού μας στις 17 του Ιούνη, να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.
    Θα είναι χαρά μου επίσης την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να μιλήσουμε για λογοτεχνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κυρία Θεοδωρίδου ονομάζομαι Έλενα Σιδέρη και θέλω να σας πω ότι είστε η αγαπημένη μου συγγραφέας. Έχω διαβάσει και τα τρία βιβλία σας και μου άρεσαν πολύ. Εκείνο όμως που με ξετρελαίνει είναι ο τρόπος γραφής σας και τον ανακάλυψα τώρα ακόμα και στα μικρά κειμενάκια σας εδώ, στην ιστοσελίδα σας. Σας ευχαριστώ πολύ που υπάρχετε και μας χαρίζετε απόλαυση και παρηγοριά. Ο Θεός να σας έχει πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ' ευχαριστώ, Έλενά μου, για όσα όμορφα μου γράφεις. Η αγάπη σας είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου, δε θα σταματήσω να σας το λέω. Να είσαι κι εσύ καλά κι ελπίζω να τα ξαναπούμε...

      Διαγραφή
  7. Χαρηκα παρα πολύ που μια φιλη μου η Μαρίνα που το σχόλιο της ειναι το πρώτο .. μου μίλησε για σένα ...θα μου επιτρεψεις τον ενικό ..μας κάνει να αισθανόμαστε λίγο πιο κοντα και δεν ειναι αγένεια .....δεν έχω διαβάσει κανενα βιβλίο σου και τωρα που θα έρθεις στο Ηράκλειο θα ειναι μια ευκαιρία να το κανω. ..απο το λίγο που διαβασα ...μου αρέσει ο τροπος που γρα φεις ..ομως την ολοκληρωμένη γνώμη μου θα σου την πώ όταν θα παρω ενα βιβλίο σου στα χέρια μου... χαρηκα που περασα απο εδώ.... Υ.Γ..αν θέλεις βγαλε την επαλήθεση απο τα σχόλια σου ..δεν βοηθαει πολύ στο να σου γραφουμε...το έχω κανει και εγώ και πολλες φίλες... αν θελεις δες το....με αγάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γεια σου, Ρούλα Σμαραγδένια, με το υπέροχο όνομα. Θα χαρώ πολύ να σε γνωρίσω και, φυσικά, θα περιμένω την ολοκληρωμένη σου άποψη για τη γραφή μου, αφού διαβάσεις, βέβαια, κάποιο από τα έργα μου. Σ' ευχαριστώ για τη συμβουλή σου σχετικά με την επαλήθευση. Έχεις δίκιο, δεν παίζει κανένα ρόλο, θα τη βγάλω. Καλή αντάμωση στο Ηράκλειο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή