Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Γλυκόπικρο καλοκαιράκι

Τέλειωσε, λοιπόν, κι αυτή η σχολική χρονιά... Έτσι τις μετράω τις χρονιές, σαν σχολικές, όπως κάθε εκπαιδευτικός, φαντάζομαι. Θαρρείς κι η αλλαγή του χρόνου γίνεται κάθε φορά τέτοια εποχή. Με μια γλυκόπικρη γεύση στα χείλη, μια αίσθηση παράξενη. Να χαρώ για το γεγονός πως έφυγε ένα ακόμη σχολικό έτος κι αρχίζουν οι διακοπές του καλοκαιριού ή να λυπηθώ για τα προσωπάκια που αποχαιρέτησα και κάποια από αυτά δεν θα τα έχω ξανά μέσα στην τάξη μου; Όπως και να' χει, στην αρχή είναι σαν να βρίσκομαι μετέωρη μέσα σε αντικρουόμενα συναισθήματα. Μετά, βέβαια, μπαίνω στην καθημερινότητα των διακοπών.
Αλλά φέτος, τούτη τη χρονιά, δεν ξέρω - όπως όλοι μας φαντάζομαι- τι θα μας φέρουν οι επόμενοι μήνες. Οι αλλαγές ενσκήπτουν με τέτοιο ρυθμό στη ζωή μας, που δεν προλαβαίνουμε να καταλάβουμε καλά τι συμβαίνει. Κάθε δελτίο ειδήσεων κι ένα ψυχοπλάκωμα, σε κάθε νέο και μια αρνητική εξέλιξη να διαφαίνεται για το μέλλον. Μέσα σε τέτοιο κλίμα πώς να σκεφτείς για διακοπές;
Ωστόσο, μετά από αρκετή σκέψη αποφάσισα πως δε γίνεται να αφήσουμε να μας καταβάλουν όλα αυτά - και σας καλώ να κάνετε κι εσείς το ίδιο. Έστω και για λιγότερες μέρες, ακόμα και με λιγότερα χρήματα, πρέπει να εξορμήσουμε στις όμορφες γωνιές της πατρίδας μας που μας περιμένουν. Ξοδεύοντας λίγα από το υστέρημά μας δίνουμε τη δυνατότητα σε κάποιους ανθρώπους να δουλέψουν, να χαράξει ένα χαμόγελο αισιοδοξίας στο πρόσωπό τους. Ακόμα και μόνο γι' αυτό, αξίζει τον κόπο.
Κι ας μην ξεχάσουμε να πάρουμε μαζί μας τον αχώριστο και πιο αγαπημένο σύντροφο των διακοπών: το βιβλίο.
Καλό καλοκαίρι