Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Είναι συναρπαστικό για μένα να γνωρίζω πως η 'νύφη' μου ξεκίνησε επιτέλους το ταξίδι της, πως βρίσκεται στα χέρια σας. Περιμένω εναγωνίως και την κριτική σας.
Πραγματικά συγκινητικές οι μέχρι τώρα γνώμες σας. Σας ευχαριστώ πολύ.
Σόφη μου, εύχομαι ναναι το βιβλίο σου καλοτάξιδο κι ευλογημένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣμαράγδα
Διαβάζοντας την περίληψη του βιβλίου σκέφθηκα πως επρόκειτο για ένα ακόμη βιβλίο σχετικό με τους Έλληνες της Μικράς Ασίας και τον ξεριχωμό τους.Όταν, όμως άρχισα να το διαβάζω -ολοκλήρωσα την ανάγνωση σε μισή μέρα - κατάλαβα πως αυτό διέφερε, γιατί αναπαριστούσε τη ζωή μετά τον ξεριζωμό και την προσπάθεια των προσφύγων να ριζώσουν στην Ελλάδα κι όχι σε κάποιο αστικό κέντρο, αλλά σε ένα χωριό της Μακεδονίας, ξυπνώντας μου αναμνήσεις από αφηγήσεις της γιαγιάς μου, καθώς κι οι δικοί μου πρόγονοι είχαν ακολουθήσει πορεία αντίστοιχη με αυτή των ηρώων του βιβλίου.Ανήκει στα βιβλία που κάνουν τον αναγνώστη να θέλει να προχωρά παρακάτω για να παρακολουθήσει την εξέλιξη που είναι απρόβλεπτη μέσα από πολλές ανατροπές. Μέσα από τη ζωή απλών ανθρώπων ξετυλίγεται η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας και ο αναγνώστης μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί τι άλλαξε και τι έχει μείνει ίδιο μέσα στο πέρασμα των χρόνων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια στη συγγραφέα και καλή δύναμη για τις επόμενες δημιουργίες της.
Μαρία Καραγιαννοπούλου, φιλόλογος του Λυκείου Εξαπλατάνου
Καιρό είχα να νιώσω τέτοια συναισθήματα σαν αυτά που ένιωσα διαβάζοντας το βιβλίο "Η νύφη φορούσε μαύρα". Στην αρχή έκπληξη, και στη συνέχεια όλη τη γκάμα των συναισθημάτων: συγκίνηση, αγωνία, συμπάθεια, ερωτισμό, αγανάκτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που φοβόμαστε με τους νεοεμφανιζόμενους συγγραφείς είναι μήπως διαβάσουμε μερικές σελίδες εμπνευσμένες, και μας απογοητεύσουν οι υπόποιπες.Κάθε άλλο παρά αυτό συνέβη με το συγκεκριμένο βιβλίο. Το διάβασα σχεδόν απνευστί και ένωσα την ανάσα μου με αυτήν της ηρωίδας από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα! Ολοζώντανοι οι ήρωες με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή. Η εκφραστική δεινότητα της συγγραφέως αδιαμφισβήτητη, να μαρτυρά έναν πλούσιο ψυχικό κόσμο και βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχής. Η γλώσσα ρέει και προσαρμόζεται κάθε φορά με μεγάλη επιτυχία στο γλωσσικό ιδίωμα και την ιδιαίτερη προσωπικότητα του κάθε ήρωα.
Μια ολόκληρη εποχή ζωντάνεψε, με τα πάθη της, με τις ομορφιές της, με τα διδάγματά της και θύμισε σε μας τους μεγαλύτερους παιδικά βιώματα στα όμορφα χωριά της Μακεδονίας. Κι εκεί, σε μιαν άκρη της Ελλάδας, σε μιαν άκρη του χωριού, σε μιαν άκρη της αυλής της, η Αντριανή, να δίνει τις μάχες της για το δικαίωμα της γυναίκας στην αξιοπρέπεια, στην αγάπη, στην ίδια τη ζωή!
Θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα! Ολόκληρο το βιβλίο ανέδιδε ένα άρωμα λογοτεχνίας, που μάς θύμισε παλιές καλές εποχές. Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο.
Νόπη Ακοΐνογλου
Φιλόλογος
Για το μυθιστόρημα της Σόφης Θεοδωρίδου, που μόλις κυκλοφόρησε,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε τον τίτλο «Η Νύφη φορούσε μαύρα»
του Γιώργου Α.
Δεν ξέρω τι είχε στο νου του κείνος ο λεξιπλόκος, που την αφήγηση ενός μύθου την ονόμασε «μυθιστόρημα». Ξέρω όμως σίγουρα ότι διαβάζοντας τη «Νύφη που φορούσε μαύρα» περιηγούμαι στη νεότερη ιστορία της χώρας μου δια μέσου του μύθου της «Νύφης». Το «μαύρα», ούτως ή άλλως, κολλάει γάντι και στις δύο, τουλάχιστον για τα συγκεκριμένα χρόνια.
Πάνε πάρα πολλά χρόνια που το μυθιστόρημα στην αρχική του εκδοχή δε με προσελκύει πια για ν’ ασχοληθώ μαζί του, και από τη δεύτερη εκδοχή του, για να ‘μαι ειλικρινής, με ενδιαφέρει, ίσως λόγω ιδιοσυγκρασίας, το σκέτο «ιστόρημα». Έτσι, αν το συγκεκριμένο δε μου το είχαν συστήσει άνθρωποι που εμπιστεύομαι, το βέβαιο είναι ότι δε θα το έπιανα καν στα χέρια μου!! Κι εδώ την πάτησα !! Γιατί το αφιλότιμο .....δεν είπε να ξεκολλήσει απ’ αυτά!! Κόλλησε στα χέρια και τα μάτια μου Σάββατο πρωί απ’ τις επτά και την Κυριακή το πρωί στις επτά θαρρείς και μού ‘κλεινε συνωμοτικά εκείνο το πράσινο ματάκι της ηρωίδας του από το εξώφυλλο, όπου έμεινα για κάμποση ώρα να το κοιτώ, για να μπορέσω να βάλω σε κάποια τάξη τις σκέψεις μου ή καλλίτερα τα συναισθήματά μου.!
Μαύρο, μουντό το περιβάλλον (αν και τις περισσότερες φορές πλημμυρισμένο από το άφθονο κάτασπρο χιόνι), «μαύρη» η ιστορία του Ελληνισμού κείνα τα χρόνια, «μαύρος» ο γάμος της νύφης κι ακόμα πιο μαύρες οι εξελίξεις του. Κι όμως, εκείνο που μένει τελικά είναι το γλυκό χαμόγελο μιας «μαυροχτυπημένης» νύφης και η κάτασπρη ελπίδα του «αύριο θα ναι καλλίτερα».
Προφανώς και δεν είμαι αρμόδιος, για να κρίνω τα λογοτεχνικά χαρίσματα του βιβλίου. Θέλω να πιστεύω όμως ότι ως «μέσος όρος» γοητεύτηκα από τη γλώσσα και τις « εικόνες» του, ταυτίστηκα με τους χαρακτήρες του (κάτι η προσφυγική καταγωγή, κάτι ο χώρος των γεγονότων ....... βοήθησαν αναμφισβήτητα σ’ αυτό) και για πρώτη μου φορά ίσως δεν κατάφερα να ...... διαφωνήσω στο πραγματικό ιστορικό περιβάλλον. Αναπόλησα τις «παραγκουπόλεις» της Σαλονίκης, όπου ακόμη και τη δεκαετία του ‘50 ζούσαν συγγενείς και φίλοι μου, «αναπόλησα» το «χωροφύλακα» του ‘60 και του ‘70 και τελικά μετά από πολλά χρόνια .......... ονειρεύτηκα !! Και τί περίεργα πράγματα σού σκαρώνει το «ασυνείδητο»!! Μέσα απ’ όλες τις μαύρες αναπολήσεις τελικά εκείνο που προβάλλει και ονειρεύεσαι είναι ένα κατάλευκο «νυφικό» πέπλο που σκεπάζει τους ανθρώπους κι’ αυτήν τη χώρα.!
Αγαπητή Σόφη, σ’ ευχαριστώ κι εγώ, όπως πιστεύω και πολλοί άλλοι σαν εμένα, που σ’ αυτήν την εποχή των «μαύρων» μαντάτων, μάς έκανες να ελπίζουμε σ’ ένα, επιτέλους, άσπρο «νυφικό», που μπορούμε να δημιουργήσουμε και να ζήσουμε.
Γιώργος Α. - Πολιτικός Μηχανικός
Ένα από τα πιο όμορφα βιβλία για τους πρόσφυγες του ΄22. Οι σελίδες του ξεχειλίζουν από συγκίνηση,ιστορία, αναμνήσεις, αλλά και εικόνες γνώριμες.Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα συναισθήματα που ξυπνήσατε.Περιμένω με αγωνία το επόμενο βιβλίο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφία Επιγαρίδου - Γεωπόνος
Καλημέρα Σόφη και χρόνια πολλά. Καλοτάξιδο το βιβλίο σου. Δεν έχω προλάβει ακόμη να το διαβάσω, αλλά δε θα αργήσω. Καλή συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει και το ωραιότερο "ταξίδι" που έχω κάνει.Ανυπομονώ για το επόμενο..Έχω ήδη ετοιμάσει βαλίτσες!Συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχοντας 10 ευρώ στο πορτοφόλι για 4 ημέρες μέχρι να πληρωθώ,έπεσε στο μάτι μου το βιβλίο σου..Διάβασα το οπισθόφυλλο και έτρεξα στο σπίτι,άνοιξα τον κουμπαρά με τα ψιλά,συμπλήρωσα τα χρήματα και πήγα και το πήρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολλές οι φορές στη ζωή μου που όταν με σπρώχνει ο εαυτός μου για κάτι έντονα,δεν κάνει ποτέ λάθος.Έτσι και με το βιβλίο σας κα Θεωδορίδου.
Λάτρης της Ελληνικής Λογοτεχνίας από μικρή,ας είναι καλά η θεία μου η Άννα(παιδαγωγός) που από όταν έγινα 7 ετών δεν μου έφερνε ποτέ για δώρα τίποτε άλλο παρά βιβλία.
Χωρίς να έχω μνήμες από συγγενείς για την μικρασιατική καταστροφή και τον προσφυγικό Ελληνισμό,κάτι με τραβάει σε εκείνη την εποχή σαν μαγνήτης,σαν να έζησα κι εγώ σε προηγούμενή μου ζωή και ψάχνει η ψυχή μου να βρεί το παρελθόν της που ξέχασε.
Ήμουν στην δουλειά μου και σκεφτόμουν τί να κάνει η Ανδριανή και τί την περιμένει στη συνέχεια και ανυπομονούσα να γυρίσω σπίτι να συνεχίσω την ανάγνωση.
Ο άντρας μου δε,παραξενεύτηκε που 4 μέρες δεν του ζήτησα να βγούμε έξω,δεν του γκρίνιαξα που καθόταν στον υπολογιστή και πιό πολύ παραξενεύτηκε που με είδε να βουρκώνω όταν το έκλεισα οριστικά και του είπα"Τελείωσε".
Τα συγχαρητήρια μου και τις ευχαριστίες μου για μία πολύ όμορφη και ρεαλιστική ιστορία,για τις εικόνες και για τα χρώματα,για τις αλήθειες και τα συναισθήματα!
Σταυρούλα,33 ετών
Μόλις τελείωσα το βιβλίο σας Κυρία Θεοδωρίδου
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι Πολίτισα από οικογένεια Καραμανλήδων
Αμφιβάλλω αν την εποχή εκείνη κάποιος Καραμανλής θα έλεγε τον γιό του Αρη
Επίσης αν θέλατε οπωσδήποτε να βάλετε
Ποντιακές και Τούρκικες προτάσεις θα έπρεπε
νομίζω να τίς γράφετε σωστά
Δεν ξέρω για τις Ποντιακές αλλά κανένας Καραμανλής δεν θα έλεγε ΄γκελ μπουρντά' η 'γκετ'η 'κουλαντρίζει' και τόσα άλλα που έχετε γράψει
Αγαπητή Σταυρούλα, ως τελείως άσχετη με μπλογκ και τέτοια, τώρα μόλις είδα όσα όμορφα μου έγραψες και σε ευχαριστώ πολύ. Βλέπεις, πήγαινα στις πιο πρόσφατες αναρτήσεις μου που νόμιζα πως μόνο εκεί κάποιος θα έγραφε κάτι. Χαίρομαι πάντως που η ' Νύφη' μου σε συγκίνησε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμη φίλη, σε ευχαριστώ και σένα που μπήκες στον κόπο να γράψεις τη γνώμη σου. Δεκτές οι απόψεις σας όποιες κι αν είναι αλλά θα αντιπαραβάλω κι εγώ τις δικές μου. Είμαι νύφη από είκοσι χρόνων σε χωριό καραμανλήδων και ο άντρας μου είναι καραμανλής. Έχει ξαδέρφια που πήραν το όνομα του παππού τους και λέγονται Ηρακλής, Αριστείδης και άλλα αρχαία ονόματα. Ίσως στην περιοχή των δικών σου προγόνων να ακολουθούσαν άλλη τακτική. Επίσης οι φράσεις που έχω χρησιμοποιήσειείναι παρμένες από ανθρώπους πρόσφυγες που ζούσαν και ζούνε ακόμη στο χωριό. Προσέτρεξα στην δική τους γνώμη πριν τις χρησιμοποιήσω. Όπως και να' χει, όπως και στα ποντιακά, υπάρχουν διαφορετικές προσφωνήσεις και διαφορετική ομιλία από περιοχή σε περιοχή.
Αυτά αγαπητή φίλη. Σε ευχαριστώ και πάλι που διάβασες το βιβλίο μου και έγραψες τη γνώμη σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΪΤΙΔΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΣΤΕΙΣ ΣΟΦΙΑ(ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΝΙΚΟ)ΤΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΞΥΠΝΗΣΑΝΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ. ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΓΩ ΤΕΚΝΟ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΠΟΝΤΙΟΣ ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΕΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΣΕΒΑΣΤΕΙΑΣ ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΑΚΟΥΓΑ ΤΟΥΣ ΠΑΠΟΥΔΕΣ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥΝ ΛΕΝΕ ΤΙ ΤΡΑΒΗΞΑΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΟΡΘΟΠΟΔΗΣΟΥΝ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΔΑ.ΕΝΙΩΣΑ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΟΥ ΑΦΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΣΑ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ .
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΛΙΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΕ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΕΡΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ ΒΙΛΙΑ
Δημήτρη,(και φυσικά προτιμώ να μου γράφουν και να μου μιλούν στον ενικό) σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αυτές οι μνήμες, οι μνήμες από τους παππούδες μας, είναι που μ' έκαναν κι εμένα να ξεκινήσω τη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Βλέπεις τα περισσότερα βιβλία (και υπάρχουν πολλά) που άπτονται του θέματος των προσφύγων αναφέρονται στις χαμένες πατρίδες και στις εκεί μνήμες. Έτσι θέλησα μέσα από την προσωπική ιστορία των ηρώων μου (που έχει αφόρμηση μια αληθινή ιστορία)να ξεδιπλώσω και αυτήν την πλευρά του θέματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για άλλη μια φορά.
Eυχαριστώ και εγώ για αυτό το υπέροχο ταξίδι Φλωρεντία Κύπρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ σας ευχαριστώ για τα θερμά σας λόγια και την αγάπη σας στην 'νύφη' μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να σας συγχαρώ για το βιβλίο σας (Η νύφη φορούσε μαύρα).Πρόκειται για ένα εξαιρετικό πραγματικά βιβλίο που μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία μέχρι το τέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ κι εγώ, ανώνυμε φίλε ή φίλη. Χαίρομαι πραγματικά που σου άρεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα πραγματικά μοναδικό βιβλίο, που δεν σε άφηνε να το αφήσεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αφήγηση ήταν τέτοια που με πήγαινε κ μένα πίσω στα χρόνια εκείνα και την καθημερινότητα των προσφύγων, σα να ζούσα κ γω σε μια παράγκα!!!Πολύ δυνατά συναισθήματα - είχα πολύ καιρό να το "πάθω" αυτό με βιβλίο! Συγχαρητήρια!! Αννυ Γ.
Σ' ευχαριστώ πολύ, Άννυ για τα όμορφα λόγια σου. Χαίρομαι που βρήκε η μαυροντυμένη νύφη μου μια θέση στην καρδιά σου. Να είσαι πάντα καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιπα σ' αυτο το σχόλιο να κάνω την ανάρτηση σε πληθυντικο ευγενιας,ειδα όμως οτι προτειμας τον ενικο,και χαιρομαι για αυτο,χθες ξεκινησα το βιβλιο,ειναι υπεροχο,με ταξιδευει σε άλλες εποχες που δν θα ήθελα να ζήσω,πραγματα που τα θεωρουμε αυτονοητα εκει είναι απαγορευμενα.ελπιζω αυριο να το τελειωσω αν και δεν θελω,οπως και να έχει είναι εξαισιο,περιμενω με αγωνια το επόμενο,καλη επιτυχια και καλοτάξιδο!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ καλή μου Άννα. Ναι, προτιμώ τον ενικό. Θεωρώ πως ο πληθυντικός είναι απαραίτητος σε κάποιες περιστάσεις, όχι όμως για την επικοινωνία μου με όλους εσάς. Χαίρομαι που σου αρέσει η Νύφη μου και πρέπει να σου πω πως τίποτα απ' όσα αναφέρω δεν είναι υπερβολικό. Αυτά και χειρότερα συνέβαιναν σε παλαιότερες εποχές... Δεν είμαστε, αλήθεια, τυχερές εμείς σήμερα από πολλές απόψεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜολις το τελειωσα.παρα πολυ ωραιο βιβλιο............!!!!!!!!!!!!!!!!θα συμφωνισω μαζι σου,οχι απλως τυχερες.......Να εχεις ενα ομορφο βραδυ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ και πάλι Άννα μου! Ελπίζω να τα ξαναπούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγχαρητήρια!!!!!! είχα πολύ καιρό να νιώσω τόσο έντονα συναισθήματα από ένα βιβλίο!!!! Η νύφη με τα μαύρα μου μαύρισε την ψυχή, με έκανε να κλάψω, να θυμώσω, να εκτιμήσω,....!έκλαψα πολύ για την Αντριανή και νιώθω σαν να την ήξερα!!! ήθελα να σας ρωτήσω αν περιγράφοντας το χωρίο βράχος είχατε κάποιο συγκεκριμένο χωριό στο μυαλό σας.Είμαι από την Έδεσσα και κάπου πήγε ο νους μου...έπλασα όλη την ιστορία στο χωριό που υποπτεύθηκα και ανυπομονώ να το ξανά επισκεφτώ. και πάλι συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, Κατερίνα! Σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια που μου γράφεις. Το χωριό Βράχος θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε προσφυγικό χωριό στο οποίο εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από διαφορετικά μέρη της Μικράς Ασίας και είναι αρκετά αυτά στην περιοχή μας που θα ταίριαζαν. Η ιστορία της Νύφης, βέβαια, περιέχει πολλά στοιχεία μιας πραγματικής ιστορίας, ωστόσο, όπως μου είπαν χαρακτηριστικά και γυναίκες που έζησαν στα δύσκολα εκείνα χρόνια, μοιάζει πάρα πολύ με την ιστορία της κάθε μιας από εκείνες - πέρα από τα πολύ προσωπικά στοιχεία, όπως ο γυρισμός της συζύγου. Σ' ευχαριστώ και πάλι
ΑπάντησηΔιαγραφήκα Θεοδωριδου αθελα σας μου προκαλεσατε ενα κακο και ενα καλο!το κακο ειναι οτι πλεον μετα την αναγνωση του βιβλιου σας μου ειναι αδυνατο να διαβασω κατι αλλο!το καλο ειναι οτι ενιωσα πραγματα που δεν πιστευα οτι θα ενιωθα διαβαζοντας ενα βιβλιο!θα μπορουσα να σας γταφω σελιδες ολοκληρες με την πληροτητα συναισθηματων που μου προκαλεσε αλλα ειναι περιττο!το ζητουμενο μου ηταν απλα να σας πω ενα τεραστιο ευχαριστω και συγχαριτηρια για το ταλεντο σας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλλα μου, κατ' αρχάς δε χρειάζεται ο πληθυντικός (ελπίζω να ξαναεπικοινωνήσουμε). Δεύτερον, χαίρομαι για το... κακό που σου προκάλεσα. Είναι μεγάλη ικανοποίηση για μένα να γνωρίζω πως άγγιξα τόσο πολύ μια καρδιά. Σ' ευχαριστώ απ' τα βάθη της ψυχής μου για τα καλά σου λόγια και σου εύχομαι να περάσεις όμορφα τις μέρες του Πάσχα.
ΔιαγραφήΤα θερμά μου συγχαρητήρια!Πραγματικά είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο,που σε παρασύρει σε κάθε του σελίδα,και δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου.Απορώ πως μου είχε ξεφύγει τόσο καιρό και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα διαβάσω και τα άλλα βιβλία που έχεις γράψει το συντομότερο δυνατόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για αυτό το μαγευτικό ταξίδι!
Εγώ σ' ευχαριστώ, Βίκυ μου, που αγάπησες τη "Νύφη" μου, όπως επίσης και για το γεγονός ότι μπήκες στον κόπο να μου γράψεις την άποψή σου. Ελπίζω και τα υπόλοιπα "παιδιά" μου να σε ταξιδέψουν εξίσου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα το βιβλίο το Πάσχα που μας πέρασε. Δίστασα στην αρχή να το πάρω στα χέρια μου γιατί ο τίτλος, το εξώφυλλο και ο εκδοτικός οίκος με παρέπεμπαν σε άρλεκιν σε ψευδοϊστορικό φόντο, κάτι που συνηθίζεται πολύ τα τελευταία χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμία σχέση όμως. Το βιβλίο είναι πολύ δυνατό γιατί είναι πολύ αληθινό. Η χρήση της γλώσσας και η δομή της ιστορίας είναι άριστη. Είναι από τα βιβλία που όταν τα τελειώνεις, συνεχίζεις να σκέφτεσαι τους ήρωες ή ακόμη και να τους βλέπεις στον ύπνο σου. Η επόμενη κίνηση μου ήταν ν' αγοράσω την Αμαρτία της Ομορφιάς, την οποία διαβάζω τώρα και η οποία είναι αυτό που περίμενα, και το κορίτσι από τη Σαμψούντα, το οποίο δεν έχω διαβάσει ακόμη.
Η επιστροφή της συζύγου του Άρη ίσως να φαίνεται στον αναγνώστη μυθιστορηματική, όμως πολλά τέτοια συνέβαιναν τότε. Εγώ στην οικογένεια μου έχω ένα τέτοιο περιστατικό, όπου ο γαμπρός προτίμησε να μείνει με τη δεύτερη αρραβωνιαστικιά και ν' αρνηθεί την πρώτη,, η οποία ήρθε ολομόναχη να τον βρει. Πάντα αναρωτιόμουν τι να έγινε αυτή η κοπέλα, όταν την έδιωξε και έτσι η ιστορία με άγγιξε πολύ. Πιστεύω ότι τα ειρηνικά χρόνια στη Μικρασία οι γάμοι γίνονταν κυρίως από συνοικέσιο, ενώ όταν ήρθαν οι πρόσφυγες εδώ, μέσα στο γενικό χαμό και τις τραγικές καταστάσεις και την ισοπεδωτική φτώχεια, τα πράγματα άλλαξαν και ο κόσμος δεν ακολουθούσε πια κατά γράμμα τα παλιά έθιμα, έτσι οι νέοι πιο εύκολα έπαιρναν αυτόν που ερωτεύονταν. Γι' αυτό πιστεύω ότι ο θείος μου κράτησε την καινούρια αρραβωνιαστικιά, επειδή την είχε ερωτευτεί. Στο βιβλίο βέβαια τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά. Ο ήρωας διαλέγει την πρώτη γυναίκα, γιατί εδώ υπάρχει γάμος και όχι απλά αρραβώνας και τα πράγματα περιπλέκονται και μάλιστα πολύ.
Όσον αφορά το σχόλιο για το όνομα του ήρωα, και στο δικό μου χωριό δεν υπήρχαν αρχαία ονόματα. Στο ποντιακό μου χωριό ναι, θυμάμαι γέρους που τους έλεγαν Όμηρο, Σωκράτη κλπ. Στο καππαδοκικό τουρκόφωνο χωριό μου όμως όχι. Δεν υπήρχε κανένα αρχαίο όνομα, αλλά αντίθετα πολλά ονόματα από τη χριστιανική παράδοση και μάλιστα τοπωνύμια και φυσικά, ονόματα Αγίων και ονόματα βυζαντινά. πχ Σεραφείμ, Ιορδάνης, Βηθλεέμ, Γεσθημανή, Πρόδρομος κλπ. Ίσως τα αρχαία ονόματα να τα έδιναν στα αστικά κέντρα ή τέλος πάντων όπου υπήρχαν σχολεία και όπου υπήρχε γνώση της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. Στα τουρκόφωνα χριστιανικά χωριά μάλλον όχι. Εκεί ακόμη και τα χριστιανικά ονόματα έπαιρναν την οθωμανική μορφή τους, αφού οι άνθρωποι δεν γνώριζαν ελληνικά. Έτσι ο Χρήστος ήταν Ιστοβλή, ο Πρόδρομος Μποντόζ, η Άννα Άννιζ, ο Γιάννης Γιούβαν κλπ κλπ.
Κλείνοντας, έχω να πω, ότι πάντα είχα μέσα μου την επιθυμία να γράψω την ιστορία της οικογενείας μου (και από τις δύο μεριές), η οποία είναι πράγματι μυθιστορηματική από τους παλιούς προγόνους μέχρι εμάς τους νέους. Δεν έχω όμως ούτε το ταλέντο ούτε την υπομονή του συγγραφέα. Ειλικρινά όμως και το λέω με όλη μου την καρδιά, αν ήταν κάποιος να τη γράψει θα ήθελα να ήσουν εσύ, τόσο πολύ εκτιμώ το γράψιμό σου και την ψυχή που βγαίνει από τα βιβλία σου.
Με εκτίμηση
Άννα
Συγνώμη για την καθυστέρηση της απάντησης, Άννα, μα έλειπα στο εξωτερικό και δε συνηθίζω να παίρνω το λάπτοπ στα ταξίδια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για όλα όσα μου γράφεις.
Το βιβλίο βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία, δίχως βέβαια να παύει να είναι μυθιστόρημα, ίσως γι' αυτό το βρήκες δυνατό. Μου αρέσει στα μυθιστορήματά μου να "μπλέκουν" ο μύθος κι η πραγματικότητα. Θα διαφωνήσω ότι θυμίζει άρλεκιν ο τίτλος. Το μαύρο ήταν το χρώμα της χηρείας της νύφης και, προσωπικά, τον θεωρώ απόλυτα ταιριαστό. Τώρα όσον αφορά το ψευδοϊστορικό φόντο, δε θα διαφωνήσω ότι υπάρχουν πράγματι αρκετά τέτοια βιβλία, ωστόσο, προτού χαρακτηρίσουμε έναν συγγραφέα, προσωπική μου άποψη είναι πως πρέπει πρώτα να διαβάσουμε τουλάχιστον ένα έργο του, οπότε σ' ευχαριστώ που έδωσες κι εσύ σ' εμένα μια ευκαιρία. Σε σχέση με τα αρχαία ονόματα, σε διαβεβαιώ ότι υπήρχαν πολλοί Καππαδόκες τουρκόφωνοι οι οποίοι είχαν αρχαία ονόματα κι αυτό το λέω μετά λόγου γνώσης, καθώς γνωρίζω τις οικογένειες που ήρθαν από κει.
Μου κάνεις μεγάλη τιμή που αναφέρεις ότι θα ήθελες να γράψω την ιστορία της οικογένειάς σου. Με μεγάλη μου χαρά θα την ακούσω, δίχως βέβαια να είναι απόλυτο πως θα μπορούσα αργότερα να εμπνευστώ κάποιο μυθιστόρημα από αυτήν, καθώς δε γνωρίζω ποτέ εκ των προτέρων αν μια ιστορία θα με συγκινήσει τόσο, ώστε να με εμπνεύσει. Αν θέλεις λοιπόν να μου μιλήσεις, δεν έχεις παρά να μου αφήσεις εδώ το e-mail σου και θα σου γράψω αμέσως. Σ' ευχαριστώ πολύ για άλλη μια φορά.
Σε ευχαριστώ πολύ Σόφη που απάντησες αμέσως στο σχόλιο μου. Ούτως ή άλλως δεν έχω να διηγηθώ μια ολόκληρη ιστορία οικογένειας, γιατί απ' τα παλιά ξέρω μόνο κομμάτια. Μπορώ να σου πω αυτά τα παλιά κομμάτια που ξέρω, σαν παραμύθι, κι εσύ αν σου αρέσει κάτι το παίρνεις και το φτιάχνεις.
ΔιαγραφήTo mail είναι annakal20@gmail.com
ΔιαγραφήΣε προηγούμενη ανάρτησή σας για το "Κορίτσι απ τη Σαμψούντα" σας ανέφερα 'ότι διαβάζω τη "Νυφη που φορουσε μαυρα". Η αλήθεια είναι ότι το διάβασα και δεν γινόταν να μη γράψω δυο λόγια, μιας και μου δίνεται το βήμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει που το τέλος δεν είναι και πολυ ευτυχισμένο. Αν και θα ήθελα την ηρωίδα, να είναι με τον άντρα που αγάπησε όσο τίποτε άλλο, καταννοώ πως θα υπήρχε θέμα με την πλοκή. Δυστυχως απ τη μικρή εμπειρία μου, ακόμη και τωρα ζευγάρια διαλύονται και καταστρέφονται ζωές, ελέω χρημάτων....
Κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον είναι, το ζήτημα της θρησκείας και πως την αντιλαμβάνεται η Αντριανή. Αν και δεν έχω περάσει τα όσα πέρασε, έχω την ίδια άποψη και πιστεύω και γω με τον τρόπο μου. Ελπίζω να με συγχωρέσει αυτη η ανωτερη δύναμη για την αμφισβήτηση. Χριστιανη Ορθόδοξη ειμαι, δεν έχω σκοπό να αλλαξω θρησκεία.
Θα ήθελα πολύ να ζούσα εκείνη την εποχή, σίγουρα θα αντιδρούσα πολύ νωρίτερα, όπως η ηρωίδα. Δεν μπορώ να με φανταστω δίχως βιβλία, υποταγμένη στα "πρέπει" που άλλοι όρισαν για μένα. Ακόμη και σημερα υψώνω ανάστημα, όταν αδικούμαι ή αδικείτε κάποιος και δεν το μετανιώνω , αν δεν είμαι αρεστή.
Σας ευχαριστώ για τις δυνατες συγκινήσεις, αναμένω το νέο σας βιβλίο.
Δεν είναι μονάχα θέμα πλοκής, Αριάδνη μου. Η αλήθεια είναι ότι το μυθιστόρημα έχει ως βάση μια αληθινή ιστορία κι εγώ δεν έκανα τίποτε άλλο παρά να ακολουθήσω τα μονοπάτια της πραγματικής ζωής. Η θέση της γυναίκας στην κοινωνία εκείνης της εποχής και ταυτόχρονα μια ιστορία που διαδραματίστηκε σ' εκείνα τα χρόνια και την οποία μου αφηγήθηκαν, με ενέπνευσαν εξάλλου ώστε να γράψω το πρώτο μου μυθιστόρημα. Σ' ευχαριστώ για άλλη μια φορά που μπήκες στη διαδικασία να μου γράψεις τα συναισθήματά σου και τις σκέψεις σου κι ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.
ΑπάντησηΔιαγραφή