ΕΜΒΟΛΙΑ ΚΑΙ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ

 

Ολοκλήρωσα τον εμβολιασμό μου με το εμβόλιο της ASTRA ZENECA. Το έκανα όχι μόνο για να προστατέψω τον εαυτό μου, αλλά και γιατί, βλέποντας την αγωνία που εξέφραζαν καθημερινά κορυφαίοι γιατροί μας απ’ όλα τα μέσα, ένιωσα κοινωνική μου ευθύνη και χρέος να αποτελέσω κι εγώ μια απειροελάχιστη ψηφίδα στο τείχος ανοσίας που μας ζητούσαν να υψώσουμε ενάντια στον κορωνοϊό.

«Δε φοβήθηκες να κάνεις το συγκεκριμένο εμβόλιο;» με ρώτησε πριν λίγες μέρες μια γνωστή μου. «Όχι», της αποκρίθηκα. «Όπως δε φοβάμαι να οδηγήσω το αυτοκίνητό μου ή να πετάξω με αεροπλάνο, να μπω σε τρένο ή καράβι, γνωρίζοντας ότι ενυπάρχει σ’ όλα τα παραπάνω ο κίνδυνος να χάσω τη ζωή μου και μάλιστα σε μεγαλύτερο ποσοστό».

Ακούσαμε διάφορα για τα εμβόλια. Ότι έχουν ανακαλυφθεί πολύ γρήγορα, γι’ αυτό δεν τα εμπιστεύονται (το πιο αθώο) αλλά και διάφορες (θα το πω ευθαρσώς) ανοησίες, όπως ότι θα μας βάλουν στο σώμα μας τσιπ, ότι θα βγάλουμε… ουρά, ότι θα μπει ο δαίμονας στο σώμα μας μέσω των εμβολίων, ότι δε θα μας συγχωρέσει ποτέ ο Θεός όσους κάναμε εκούσια τα εμβόλια (λες και υπάρχει τρόπος να το κάνει κανείς παρά τη θέλησή του). Δυστυχώς, τα δύο τελευταία τα ακούσαμε από χείλη ιερέων. Το λέω αυτό με μεγάλη μου λύπη, διότι είμαι κόρη ιερέα και, παρότι τον έχω χάσει πριν χρόνια τον πατέρα μου, είμαι σίγουρη ότι θα έπαιρνε τη σωστή θέση, αν ζούσε, όπως σε γενικές γραμμές και η  ηγεσία της εκκλησίας μας.

Θα ήθελα σ’ αυτό το σημείο να σας διηγηθώ μια ιστορία.

Κάποτε, έσπασε το φράγμα, που βρισκόταν δίπλα σ’ ένα χωριό, και το χωριό άρχισε να πλημμυρίζει. Οι κάτοικοί του έφυγαν έντρομοι. Μόνο ο παπάς του έμεινε και μπήκε στην εκκλησία να προφυλαχτεί, αποφαινόμενος ότι εκείνον θα τον σώσει ο Θεός. Όταν πλημμύρισε η εκκλησία, σκαρφάλωσε στην πρώτη κλίμακα του καμπαναριού. Ήρθαν τότε με μια βάρκα οι χωριανοί του να τον σώσουν, μα εκείνος αρνήθηκε να πάει μαζί τους. «Εμένα θα με σώσει ο Θεός», τους είπε. Ήρθαν άλλες δυο φορές να τον πάρουν οι χωριανοί του, και τον έβρισκαν όλο και ψηλότερα στο καμπαναριό, μα αυτός και πάλι αρνήθηκε να πάει μαζί τους. Δεν πέρασαν πολλές ώρες και το καμπαναριό καλύφθηκε απ’ τα νερά, με αποτέλεσμα να πνιγεί ο παπάς. Όταν παρουσιάστηκε μπροστά  στον Θεό, Του είπε με παράπονο: «Θεέ μου, γιατί με εξέθεσες στα μάτια του ποιμνίου μου και μ’ άφησες να πνιγώ, ενώ πίστευα ότι θα με σώσεις;» «Τι να σε κάνω, ευλογημένε;» του αποκρίθηκε. «Τρεις φορές έστειλα τη βάρκα να σε πάρει κι εσύ αρνήθηκες να σωθείς».

Τούτη την ώρα η βάρκα της σωτηρίας μας είναι τα εμβόλια. Όσοι από εσάς δεν έχετε ακόμη κάνει το εμβόλιο, σας ικετεύω να το κάνετε, να προστατέψετε τους εαυτούς σας αλλά και το κοινωνικό σύνολο. Γιατί θεωρώ ότι μονάχα έτσι μπορούμε να ξαναπιάσουμε το νήμα της ζωής μας από εκεί που το αφήσαμε πριν από ενάμιση χρόνο.