Είμαι στο σπίτι κλεισμένη. Ακούω απ’ έξω τη βροχή
να ραμφίζει σαν πουλί το τζάμι και σπεύδω στο παράθυρο. Ακουμπώ το μέτωπο στο
τζάμι και κοιτώ έξω. Στέκομαι εκεί για ώρα, στέκομαι ώσπου παύει η βροχή κι ο
άνεμος αρχίζει να σκορπά τα μουσκεμένα πέταλα της ανθισμένης κορομηλιάς στον
κήπο. Για πόσο ακόμη θα είμαστε όλοι
αναγκασμένοι να υποστούμε τούτον τον εγκλεισμό; αναρωτιέμαι κι ευθύς ο
εαυτός μου με μαλώνει.
Μα τι, κι εσύ
αντιδράς; μου λέει αυστηρά. Τι είναι
λίγες βδομάδες εγκλεισμού ή και μηνών αν χρειαστεί, για να προστατέψουμε τους
ανθρώπους που αγαπάμε και τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού; Δεν είναι ώρα να
μεμψιμοιρούμε, είναι ώρα του καθενός από εμάς να επιδείξει ευθύνη απέναντι στο
κοινωνικό σύνολο. Γιατί έστω κι αν κάποιος πιστεύει πως δεν κινδυνεύει ο ίδιος
από τον ιό, μπορεί λόγω της ανευθυνότητας που επιδεικνύει να βάλει σε κίνδυνο κάποιους
από τους αγαπημένους του.
Αντιλαμβάνομαι αμέσως το δίκιο της φωνής της
λογικής. Επιβάλλεται όντως να μείνουμε σπίτι όσο χρειαστεί, ν’ ακούσουμε τους
ειδικούς, να υπακούσουμε στις συμβουλές τους. Ας θυμηθούμε όλοι, επομένως, πόσο
όμορφο είναι να μένεις σπίτι, να χαίρεσαι τη συντροφιά των αγαπημένων σου. Αν
έχουμε μικρά παιδιά, είναι ευκαιρία να ασχοληθούμε μαζί τους, να διαβάσουμε τα
αγαπημένα τους βιβλία, να παίξουμε συντροφιά διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια και
γενικώς να αναπληρώσουμε τον χρόνο που η καθημερινότητα μας υποχρέωνε να τους στερούμε.
Αλλά κι εμείς οι ενήλικες έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε όλα τα βιβλία που
από καιρό επιθυμούσαμε, μα δικαιολογούμασταν στον εαυτό μας ότι δεν είχαμε
χρόνο, να δούμε τις ταινίες που μας ενδιαφέρουν, να φροντίσουμε το σπίτι μας
όπως δε μας επέτρεπε η καθημερινή μας εργασία, να κάνουμε μια βόλτα με τον
σύντροφό μας ή και τα κατοικίδιά μας, αν έχουμε, πάντοτε μακριά από τον
συνωστισμό και άλλα πολλά. Ας μην ξεχάσουμε, τέλος, να κάνουμε ένα τηλέφωνο
στους γνωστούς μας που βρίσκονται σε μεγάλη ηλικία και είναι μόνοι. Δυο λόγια
παρηγοριάς είναι μια σημαντική επαφή γι’ αυτούς τους ανθρώπους.
Σημασία έχει να βγούμε νικητές από αυτόν τον
ιδιότυπο πόλεμο. Και νικητές θα βγούμε μένοντας σπίτι και όχι επιδεικνύοντας
ανευθυνότητα, ανωριμότητα και αναλγησία απέναντι στον συνάνθρωπό μας και στον
ίδιο τον εαυτό μας.
Το παραπάνω κείμενο αναρτήθηκε και στις Εκδόσεις Ψυχογιός στον "δεσμό"
Ακόμη, όσοι από εσάς, φίλοι μου, διαθέτετε fb, μπορείτε να συνδεθείτε με τις Εκδόσεις Ψυχογιός προκειμένου να διαβάσετε κείμενα και άλλων συγγραφέων με θέμα "Μένουμε σπίτι".
Ναι να το κάνουμε αυτό κ Θεοδωρίδου και θα συμφωνήσω να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας.. να προσέξουμε..αλλά χωρίς τον παρανοϊκό φόβο που μας επιβάλουν..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι θα μάθουμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα με την οικογένεια μας είναι το θετικό.
Ας το κάνουμε!
Η αγαπητηκια είναι ένα απο τα βιβλία σας που εχω διαβάσει όντας αναγνώστρια σας..
Εχωμε γνωριστεί και από κοντά πολλά χρόνια πριν σε παρουσίαση βιβλίου σας στο Ηράκλειο Κρήτης που μένω.. η νύφη που φορούσε μαυρα ήταν από τα πρώτα που διάβασα..
Να είστε καλά Σμαραγδάκη Ρούλα.
Εννοείται πως σε θυμάμαι, Ρούλα μου. Έχεις απόλυτο δίκιο σε σχέση με τον παρανοϊκό φόβο. Όπως λέει και το σποτάκι "Δε φοβόμαστε, ενημερωνόμαστε". Ας μην ξεχνάμε ότι ο φόβος είναι συνήθως κακός σύμβουλος. Σ' ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία. Να είσαι καλά κι εσύ και να προσέχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.Θεοδωριδου καλησπέρα σας.ποτε με το καλό περιμένουμε το καινούριο σας βιβλίο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπερα σας. Πότε περιμενουμε τι νεο σας βιβλίο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα και στους δυο σας, Unknown και julia! Το νέο μου βιβλίο με τίτλο "Ροδανθός" θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο καλώς εχόντων των πραγμάτων. Σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία κι ελπίζω να τα πούμε και αργότερα. :)
ΑπάντησηΔιαγραφή