Η
διχόνοια που βαστάει
ένα
σκήπτρο η δολερή.
Καθενός
χαμογελάει,
παρ’το,
λέγοντας, και συ.
Κειό
το σκήπτρο, που σας δείχνει
Έχει
αλήθεια ωραία θωριά.
Μην
το πιάστε, γιατί ρίχνει
Εισέ
δάκρυα θλιβερά.
Διονύσιος
Σολωμός- Ύμνος εις την ελευθερίαν, στίχοι 144-145
Ώρα
αποφάσεων, αγαπημένοι μου φίλοι, η Κυριακή. Ώρα που θα έπρεπε να μας ενώνει,
αντί γι’ αυτό όμως μοιάζει να οδηγεί σε διχασμό. Παραμονεύει άραγε στο αίμα μας
η διχόνοια; Ανατρέχοντας στην ιστορία μας διαπιστώνουμε ότι όσες φορές μας έχει
κυριεύσει, μας οδήγησε σε εθνικές τραγωδίες. Μ’ αυτό κατά νου, λοιπόν, και τους
συγκεκριμένους στίχους του εθνικού μας ποιητή ας πορευτούμε το επόμενο διάστημα,
γιατί όλοι μαζί θα είμαστε και πάλι τη Δευτέρα. Εδώ ζούμε, αυτός είναι ο τόπος μας και τον αγαπάμε. Ναι ή όχι, επομένως,
όποια κι αν είναι η προσωπική επιλογή του καθενός, ας μην ξεχνάμε ότι οι
περισσότεροι Έλληνες θέλουμε να είμαστε στην Ευρώπη κι ότι αυτό είναι
αδιαπραγμάτευτο.
Κι
αυτή μας η βούληση ας γίνει το σημείο που συναντιόμαστε.