Μεγάλωσα σ’ ένα μικρό προσφυγικό χωριό, σ’ ένα σπιτικό φτωχικό σε υλικά αγαθά, όπως ήταν και τα περισσότερα, άλλωστε, πλούσιο ωστόσο σε βιβλία. Δέθηκα μαζί τους με άρρηκτα δεσμά από την πρώτη μέρα που έμαθα να διαβάζω κι ακόμα και μέχρι σήμερα συνεχίζεται τούτη η σχέση. Γνώρισα τον κόσμο μέσα από τις σελίδες τους, πλάτυνα τους ορίζοντές μου και ταξίδεψα, δίχως να πληρώσω δεκάρα σε εισιτήριο, σ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη μας. Όλα αυτά μέσα απ’ τα έργα υπέροχων συγγραφέων Ελλήνων και ξένων.
Σπούδασα νηπιαγωγός στη Θεσσαλονίκη κι άρχισα να εργάζομαι στα δημόσια σχολεία. Μέσα από το λειτούργημα ή επάγγελμά μου συνέχισα τούτη τη σχέση κι από διαφορετική πλέον σκοπιά, αφού ένας εκπαιδευτικός έχει σαν βασικό του εργαλείο τα βιβλία. Παντρεύτηκα κι απόκτησα δυο αγόρια, στα οποία προσπαθήσαμε με τον πατέρα τους να εμφυσήσουμε την αγάπη που είχαμε κι εμείς για τα βιβλία. Με περηφάνια διαπιστώνω πως τα καταφέραμε.
Ίσως, λοιπόν, ήρθε σαν φυσική συνέχεια όλων των παραπάνω η συγγραφή. Με το βιβλίο μου ‘Η νύφη φορούσε μαύρα’ συνεχίζω τούτη τη σχέση με διαφορετικό τρόπο, δίχως βέβαια να εγκαταλείψω τον παλιό. Κάτι που μου δίνει τη δυνατότητα να έρθω πια κι εγώ σε επαφή με άλλους ανθρώπους, τους αναγνώστες του βιβλίου μου, μέσα από μια αμφίδρομη πάντα σχέση.